Το αντικείμενο του μαθήματος είναι η ρύθμιση της πολεμικής βίας. Αυτή γίνεται με δύο τρόπους: ο πρώτος είναι η διαμόρφωση κανόνων μέσα από την θεωρία του Δίκαιου Πολέμου. Ο δεύτερος είναι η νομιμοποίηση ορισμένων μορφών πολέμου και η απονομιμοποίηση άλλων, ανάλογα με τον τύπο του Κράτους ο οποίος κυριαρχεί σε κάθε ιστορική εποχή. Το μάθημα εξετάζει παράλληλα την θεωρητική παράδοση του Δίκαιου Πολέμου και τις διαδοχικές μορφές νομιμοποίησης του πολέμου. Αναδεικνύει έτσι τη συμπληρωματικότητα αλλά τα σημεία στα οποία συγκρούονται. Ειδικότερα εστιάζει στο σημείο όπου η νεώτερη μορφή νομιμοποίησης στρέφεται εναντίον της παράδοσης του Δίκαιου Πολέμου, καταγγέλλοντάς την ότι στην πράξη αναιρεί την περιστολή της βίας. Παράλληλα εξετάζει τον αντίλογο από τη σκοπιά της θεωρίας του Δίκαιου Πολέμου: ο κύριος εκπρόσωπός της, Michael Walzer, θεωρεί ότι η έννοια του «δίκαιου πολέμου» είναι ένα εργαλείο κριτικής που μπορεί να καταγγείλει την ιδεολογική τους νομιμοποίηση εάν αυτή δεν πληροί τα κριτήρια της δικαιοσύνης.

Στα πλαίσια αυτά εξετάζονται κεντρικά ζητήματα της «ηθικής του πολέμου» όπως η διάκριση μαχητών-αμάχων και η έννοια των «παράπλευρων απωλειών», η ιδέα της «ανθρωπιστικής επέμβασης», η ιδέα του προληπτικού πολέμου ή «πρώτου πλήγματος», το πρόβλημα του επαναστατικού και του άτακτου πολέμου κ.α.